Wednesday 11 July 2012
Sunday 1 July 2012
Χαμένοι στα όνειρα
Κάποτε θα ακούσεις ξανα τα ίδια ξεχασμένα τραγούδια που άκουγες μια φορά και έναν καιρό... και ίσως να σου περάσουν απο το μυαλό εικόνες σαν φωτογραφίες, από εκείνες τις ασπρόμαυρες ξεφτισμένες παλιές που έβλεπες στα σπίτια των παππούδων σου. Όμορφες φωτογραφίες που λάμπουν από τα χαμόγελα της νιότης και από λαχτάρα για ζωή. Έντονες στιγμές, παθιασμένα βλέμματα,και αυτά τα πύρινα τα φλογερά μάτια..
Γιατί όταν οι αναμνήσεις σου αρχίζουν να ξεφτίζουν, κρατιέσαι από το μοναδικό που σου έχει απομείνει, την ελπίδα.
Friday 22 June 2012
Monday 18 June 2012
Sunday 10 June 2012
Wednesday 30 May 2012
Monday 21 May 2012
Monday 14 May 2012
Saturday 5 May 2012
Sunday 22 April 2012
Thursday 19 April 2012
Sunday 15 April 2012
Friday 13 April 2012
Monday 9 April 2012
Friday 6 April 2012
Monday 2 April 2012
Wednesday 28 March 2012
Monday 26 March 2012
Now and then
Ξύπνησα από ένα όνειρο, είχα ανοιχτό τον υπολογιστή και έκατσα να γράψω.
Νομίζω οτι θα σου άρεσε κάτι τέτοιο για να ακούσεις.
Και τελικά τι θα γίνει; Κανείς δεν ξέρει.. Συνεχίζουμε όλοι τις ζωές μας. Άβουλα στρατιωτάκια και περαστικοί διαβάτες.
Έρχομαι, φεύγω, έρχεσαι, φεύγεις.. Δεν ερχόμαστε ποτέ μαζί αλλά πάντοτε φεύγουμε μόνοι.
Μάλλον πρέπει επιτέλους να σταματήσω να βασανίζω το μυαλό μου. Σκόρπιες εικόνες, αρώματα, ματιές, γέλια και χαρές που γεύτηκα για τόσο λίγο και όμως ζωγράφισαν τόσο καλαίσθητα ένα κομματάκι της ζωής μου.
Κανείς δεν ξέρει πως αλλιώς θα μπορούσε να ξετυλιχτεί το νήμα με ένα διαφορετικό κλότσο, αλλά έτσι έχουν τα πράγματα γιατί ίσως έτσι θα έπρεπε να έχουν.
Να και πάλι λοιπόν που βασανίζω το νου μου με λέξεις όπως το "ίσως" και το "αλλιώς"..
Μπορεί αυτή να το διαβάζει και να γελάει με το όλο μελόδραμα της υπόθεσης ή με τα ορθογραφικά αλλά τότε τουλάχιστον θα ξέρω ότι την έκανα να γελάσει και ότι έχω σκατά χιούμορ. Στο κάτω κάτω πιο πολύ για εμένα τα γράφω.. Με βοηθάει αρκετά..
Θα αφηγηθώ με δικά μου λόγια μια ιστορία που με άγγιξε και θέλω πολύ να την μοιραστώ.
Από την στιγμή που γεννιόμαστε, κρατάμε στα χέρια μας ένα πινέλο. Άλλοι έχουν μεγάλο, άλλοι έχουν μικρό,( μην πάει ο νους σου στο πονηρό). Με το πινέλο αυτό ζωγραφίζει ο ένας στον τοίχο της ψυχής του άλλου. Κάποιοι θα σε ζωγραφίσουν πρόχειρα και νοπά, κάποιοι θα δημιουργήσουν πραγματικά έργα τέχνης πάνω σου, κάποιοι θα αφήσουν λεκέδες και μουτζούρες..
Σε κάποιους θα ζωγραφίσεις και εσύ , σε άλλους όχι. Τί θα κάνεις; Θα κρατήσεις ένα τοίχο μικρό, βάφοντας με το τεράστιο πινέλο σου στους τοίχους των άλλων;
Η αλήθεια είναι πως δεν είμαι απο τους καλούς ζωγράφους , ούτε έχω μεγάλο πινέλο. Ο τοίχος μου όμως είναι πάντα τεράστιος και ανοιχτός. Διοτι ξέρω οτι ακόμη και πάνω απο τις χειρότερες μουτζούρες μπορεί να ζωγραφίσει κάποιος όπως εσύ.
Οι αναμνήσεις είναι λοιπόν που δεν μ'αφήνουν. Δεν ξέρω αν θέλω να τις κρατήσω ή όχι.. Έχω μάθει οτι ο χρόνος και η λήθη είναι γιατρικό για την καρδιά, αλλά έχω μάθει επίσης ότι όπως ένα σπίτι έτσι και η ζωή μας χτίζεται, όχι από τούβλα και μπετό, αλλα απο αξίες, ιδανικά και πιστεύω, γιαυτό μπορείς, και καλό είναι, να το κάνεις μια ανακαινισούλα κάθε τόσο .
Οι αναμνήσεις μιας ζωής όμως είναι αυτές που θα είναι για πάντα εκεί να το κατοικούν. Δίνουν ζωντάνια και διαφορετικότητα στο οικοδόμημα της. Καλές ή κακές, ευχάριστες ή δυσάρεστες αυτές είναι και θα είναι.
Τις αγκαλιάζω με όση αγάπη θα αγκάλιαζα αυτή που προσπαθεί να ξεχάσει. Την ευχαριστώ για τις στιγμές και ελπίζω να συνεχίσει να χρησιμοποιεί το πινέλο της.
και σιωπηλά θα σου ψιθύριζα στο αυτί προτού αποκοιμηθείς..
"Να προσέχεις.."
Νομίζω οτι θα σου άρεσε κάτι τέτοιο για να ακούσεις.
Και τελικά τι θα γίνει; Κανείς δεν ξέρει.. Συνεχίζουμε όλοι τις ζωές μας. Άβουλα στρατιωτάκια και περαστικοί διαβάτες.
Έρχομαι, φεύγω, έρχεσαι, φεύγεις.. Δεν ερχόμαστε ποτέ μαζί αλλά πάντοτε φεύγουμε μόνοι.
Μάλλον πρέπει επιτέλους να σταματήσω να βασανίζω το μυαλό μου. Σκόρπιες εικόνες, αρώματα, ματιές, γέλια και χαρές που γεύτηκα για τόσο λίγο και όμως ζωγράφισαν τόσο καλαίσθητα ένα κομματάκι της ζωής μου.
Κανείς δεν ξέρει πως αλλιώς θα μπορούσε να ξετυλιχτεί το νήμα με ένα διαφορετικό κλότσο, αλλά έτσι έχουν τα πράγματα γιατί ίσως έτσι θα έπρεπε να έχουν.
Να και πάλι λοιπόν που βασανίζω το νου μου με λέξεις όπως το "ίσως" και το "αλλιώς"..
Μπορεί αυτή να το διαβάζει και να γελάει με το όλο μελόδραμα της υπόθεσης ή με τα ορθογραφικά αλλά τότε τουλάχιστον θα ξέρω ότι την έκανα να γελάσει και ότι έχω σκατά χιούμορ. Στο κάτω κάτω πιο πολύ για εμένα τα γράφω.. Με βοηθάει αρκετά..
Θα αφηγηθώ με δικά μου λόγια μια ιστορία που με άγγιξε και θέλω πολύ να την μοιραστώ.
Από την στιγμή που γεννιόμαστε, κρατάμε στα χέρια μας ένα πινέλο. Άλλοι έχουν μεγάλο, άλλοι έχουν μικρό,( μην πάει ο νους σου στο πονηρό). Με το πινέλο αυτό ζωγραφίζει ο ένας στον τοίχο της ψυχής του άλλου. Κάποιοι θα σε ζωγραφίσουν πρόχειρα και νοπά, κάποιοι θα δημιουργήσουν πραγματικά έργα τέχνης πάνω σου, κάποιοι θα αφήσουν λεκέδες και μουτζούρες..
Σε κάποιους θα ζωγραφίσεις και εσύ , σε άλλους όχι. Τί θα κάνεις; Θα κρατήσεις ένα τοίχο μικρό, βάφοντας με το τεράστιο πινέλο σου στους τοίχους των άλλων;
Η αλήθεια είναι πως δεν είμαι απο τους καλούς ζωγράφους , ούτε έχω μεγάλο πινέλο. Ο τοίχος μου όμως είναι πάντα τεράστιος και ανοιχτός. Διοτι ξέρω οτι ακόμη και πάνω απο τις χειρότερες μουτζούρες μπορεί να ζωγραφίσει κάποιος όπως εσύ.
Οι αναμνήσεις είναι λοιπόν που δεν μ'αφήνουν. Δεν ξέρω αν θέλω να τις κρατήσω ή όχι.. Έχω μάθει οτι ο χρόνος και η λήθη είναι γιατρικό για την καρδιά, αλλά έχω μάθει επίσης ότι όπως ένα σπίτι έτσι και η ζωή μας χτίζεται, όχι από τούβλα και μπετό, αλλα απο αξίες, ιδανικά και πιστεύω, γιαυτό μπορείς, και καλό είναι, να το κάνεις μια ανακαινισούλα κάθε τόσο .
Οι αναμνήσεις μιας ζωής όμως είναι αυτές που θα είναι για πάντα εκεί να το κατοικούν. Δίνουν ζωντάνια και διαφορετικότητα στο οικοδόμημα της. Καλές ή κακές, ευχάριστες ή δυσάρεστες αυτές είναι και θα είναι.
Τις αγκαλιάζω με όση αγάπη θα αγκάλιαζα αυτή που προσπαθεί να ξεχάσει. Την ευχαριστώ για τις στιγμές και ελπίζω να συνεχίσει να χρησιμοποιεί το πινέλο της.
και σιωπηλά θα σου ψιθύριζα στο αυτί προτού αποκοιμηθείς..
"Να προσέχεις.."
Friday 23 March 2012
Wednesday 21 March 2012
Saturday 17 March 2012
Tuesday 13 March 2012
παραραραμ..
Ώστε έτσι Κυρία Σαρκοζί..
Carla Bruni - Le plus beau du quartier
Είναι απο τα τραγούδια που τα ακούς χωρίς να καταλαβαίνεις τι λένε, ισως να φαντάζεσαι τι σημαίνουν αλλα στο τέλος δεν έχει και πολυ σημασία. Απλά το απολαμβάνεις επειδή σου θυμίζει κάτι ή κάποια...
Παρ'όλα αυτά, ζητείται μετάφραση. Επειδή είμαι πολύ τεμπέλης για να την ψάξω...
Monday 12 March 2012
Tuesday 6 March 2012
Show must go on.. and will go on
Είναι πια έξω από τις φλέβες μου νομίζω, το θανατηφόρο αυτο δηλητήριο που σου γυρνάει τα μυαλά ανάποδα και σε κάνει να μην σταματάς ποτέ να...
μμμ..
"Πάθος"
μμμ..
"Πάθος"
Monday 5 March 2012
Saturday 3 March 2012
Thursday 1 March 2012
Wednesday 29 February 2012
Tuesday 28 February 2012
Thursday 23 February 2012
C for Comprehension
Metallica - Mama Said
Καθώς μεγαλώνω αυτό όπως και πολλές ακόμη αλήθειες μου γίνεται ξεκάθαρο. Τα μυαλά των ανθρώπων διαφέρουν πάρα πολύ. Η παιδική μου αθωότητα(;) δεν το άφηνε να φανεί αλλα πλέoν μπορώ με σιγουριά να πω οτι κάθε άνθρωπος λειτουργεί με τον δικό του τρόπο.
Είναι εκπληκτικό το πόσο διαφορετική ροή σκέψης ακολουθεί ένα προβληματισμένο και βαθιά σκεπτόμενο άτομο, από ένα άτομο επιφανειακό και ρηχό που δεν σκοτίζει το μυαλό του με τίποτε άλλο πέρα από την καθημερινότητα.
Είναι εκπληκτικό το πόσο διαφορετική ροή σκέψης ακολουθεί ένα προβληματισμένο και βαθιά σκεπτόμενο άτομο, από ένα άτομο επιφανειακό και ρηχό που δεν σκοτίζει το μυαλό του με τίποτε άλλο πέρα από την καθημερινότητα.
Μη νομίζεις ότι τους αποδοκιμάζω, αντιθέτως τους θαυμάζω τις περισσότερες φορές διότι απαιτείται μεγάλη συγ(/απο)κέντρωση. Μπορείς να μείνεις στην γυάλα σου αλλά και πάλι να μην σε αγγίζει καν η ανησυχία του ποιος σε έβαλε στην γυάλα.
Ρηχός και αδιάφορος ως επί το πλείστον, δεν μπορώ όμως να κρύψω οτι υπάρχουν στιγμές που τα "πώς" και τα "γιατί" με βομβαρδίζουν σαν οβίδες.
H αντίληψη του ανθρώπου τον ακολουθεί όπου κι'αν πάει..
Υπάρχουν στιγμές που η φαντασία και η περιέργεια γεμίζουν κάθε τετραγωνικό του γυάλινου κουτιού της σκέψης, αλλά η καθημερινότητα πιέζει τόσο πολύ που το κουτί σπάει.. και σκορπάνε στο πάτωμα θρύψαλα οι σκέψεις..
Wednesday 22 February 2012
I for Ιnfinity
To Die For -Sorrow
Κοιτάζοντας έξω από το παράθυρο μου τον ορίζοντα, κοιτάζοντας τα αστέρια στον ουρανό το βράδυ μιας ζεστής καλοκαιριάτικης μέρας στην παραλία, ταξιδεύοντας το μυαλό μου πίσω στην δημιουργία του κόσμου, χρησιμοποιώ την φαντασία μου σε μια μάταια προσπάθεια να ρίξω μια κλεφτή ματιά σε ότι υπάρχει πέρα από αυτά. Μάταια γιατί μάλλον το μυαλό του ανθρώπου δεν θα είναι ποτέ σε θέση να κατανοήσει πλήρως το χάος που αποκαλείται "άπειρο". Είναι μια ιδέα, μία οντότητα πέρα από κάθε ανθρώπινη λογική. Αν προσπαθήσεις να το τιθασεύσεις θα σου τσακίσει το μυαλό στα δύο και θα σε κάνει να τρέξεις τρομαγμένα να κρυφτείς από αυτό.
"Μία ευθεία αποτελείται από άπειρα σημεία"
Θεμελιώδης αξίωμα της γεωμετρίας, κατανοητό στο άκουσμα του. Σκέφτηκες ποτέ βαθύτερα όμως; "αποτελείται από άπειρα σημεία" ,
δηλαδή όσο μακρυά και αν φτάσεις πάντοτε θα υπάρχει ένα ακόμη.
Τρομακτική λέξη το πάντοτε.. Η ύπαρξή της και μόνο μαρτυρά την μικρότητα της ανθρώπινης ζωής στο απέραντο σύμπαν.
"Απέραντο"
Ένα μεγάλο μυαλό είπε κάποτε , "Δύο πράγματα είναι σίγουρα απέραντα, το σύμπαν και η ανθρώπινη βλακεία."
Εγώ λέω πως απέραντη είναι και η έλξη που νοιώθει μια ψυχή για μία άλλη, απέραντη είναι η ευτυχία που την κυριεύει όταν βλέπει ένα χαμόγελο ή ακούει ένα γέλιο. Απέραντη είναι η σιγουριά στο άκουσμα της φωνής της. Απέραντη είναι η γαλήνη που βρίσκεται ανάμεσα στα δυο της χείλη, τα οποία πολλές φορές κρατάει κλειστά..
Ναι, είναι απέραντο.. αυτή είναι η λέξη που ψάχνω για να φτάσω ένα βήμα πιο κοντά στην κατανόηση του απείρου..
"ένα βήμα πιο κοντά .. στο άπειρο"
Τι ειρωνεία..
Monday 20 February 2012
D for Dreaming
Κακό συνήθειο .. ξεκίνησε για την πλάκα και κατέληξε να είναι ουσία που ρέει στις φλέβες.. Κερδίζεις μερικές ώρες μοναξιάς στο σκοτάδι αντί να απολαμβάνεις την ζεστασιά του παπλώματος.. Χάνεις την υπόλοιπη μέρα ξοδεύοντας την σε έναν ύπνο κουραστικό και ταραγμένο.
Υποτιμημένη ανάγκη ο ύπνος, μέσα από αυτόν βλέπουμε τα όνειρα!
Όνειρα... πότε βιαστικοί περαστικοί, πότε ψύχρα μαρτύρια.. Έχω την δική μου άποψη για τα όνειρα.Τα όνειρα μας είναι αδέκαστοι εκτελεστές των κρυφών μας επιθυμιών.Αυτόβουλα, ασυγκράτητα, παγιδεύουν το μυαλό σε κόσμους πλασματικούς και απόκρυφους φανερώνοντας γυμνές αλήθειες, παρέχοντας εφήμερες απολαύσεις. Ζεις πλέον το όνειρο! Σε κυριεύει σαν οντότητα, γίνεσαι πιστός σκλάβος του και υπ ακούς σ'αυτό!
Και όταν το όνειρο γίνεται φτηνή πουτάνα, σε χαραμίζει και σε πετάει στα πιο απόμακρα μπουντρούμια του μυαλού σου, εκεί που υπάρχουν οι εφιάλτες. Φρικιαστικά όνειρα σαν έκπτωτοι άγγελοι, εκμεταλλεύονται τις φοβίες σου. Διασκεδάζουν να νοιώθουν τον τρόμο και την αγωνία που προκαλούν στο μυαλό σου και ίσως αυτο να είναι που τους ταίζει και τους κρατά ζωντανούς.
Από την αντίπερα όχθη εγώ θα πώ. Nαι, αλλά οι εφιάλτες όπως και όλα τα άλλα όνειρα είναι δημιουργήματα του μυαλού, δεν πρόκειται για τίποτε άλλο παρά χημικές διεργασίες μέσα στο μυαλό.
Και ξαναπαντώ στον ευατό μου.Ο κόσμος όπως τον αντιλαμβανόμαστε με τις αισθήσεις μας, δεν είναι παρα μια πανδαισία χημικών αντιδράσεων στο μυαλό μας. Είτε μας αρέσει είτε όχι, το ορθολογικό όργανο που διαθέτουμε(δύστυχος όχι όλοι) οι άνθρωποι για να σκεφτόμαστε, είναι ο εγκέφαλος. Οποιαδήποτε αντίληψη διαμορφώσαμε σ'αυτόν τον κόσμο την βασίσαμε στην τυφλή εμπιστοσύνη που δείχνουμε σαν είδος στην διάνοιά μας, στους νευρώνες και στα ηλεκτρικά κυκλώματα των κυττάρων μας. Μήπως τελικά δεν είμαστε όλα αυτά που νομίζουμε;
Ο χρόνος κυλά και αιωρείται.
Πρέπει να δώσω λίγο παραπάνω σημασία στη ζωή μου.
Θα ανέβω κάπου να δω τον κόσμο από ψηλά.. και μετά θα πέσω..και θα πέφτω.. μέχρι να σταματήσω να ελπίζω ότι θα με σηκώσεις εσύ.
Subscribe to:
Posts (Atom)